SCENARIUSZ

STROJE

1. Panna Młoda:

Biała do pół łydki marszczona spódnica, biały fartuszek zwany zapaską, przyozdobiony gałązkami mirtu, białe wełniane skarpety, kierpce, biała bluzka zwana koszulą – naramienniki ozdobione haftem paciorkowym, tym samym haftem wykończony dół rękawa. Na szyi ozdoby z koralików – piesek (wąska obróżka) i dziordan (rodzaj koralikowego kołnierzyka). Na piersiach gałązka mirtu. Włosy splecione w warkocze, upięte wokół głowy przyozdobionej mitrowym wiankiem przetykanym drobnymi, białymi kwiatuszkami (np. pelargonii). Od wianka odchodzą dwie długie wstążki – równo ze spódnicą. Później pojawił się welon.

2. Pan Młody:

Kapelusz przyozdobiony bukiecikiem z mitru i wstążką, biała koszula – przody wyszywane koralikami, kiptarek skórzany haftowany kolorowymi nićmi, nogawice – spodnie z sukna o charakterystycznym kroju, kierpce. Do boku przypięta kokardka z mirtem. Do ślubu pan młody kupował pannie młodej obuwie, a panna młodemu szyła i wyszywała koszulę – pokazujemy tylko szycie koszuli

3. 30 strojów oryginalnych górali czadeckich z okresu 20-lecia między wojennego dla 30 wybranych gości.

4. Osoby z zespołu WATRA przebrane w oryginalne stroje górali czadeckich z okresu 20-lecia między wojennego.

5. Osoby z zespołu SYRBA przebrane w oryginalne stroje górali czadeckich.

6. Pozostali goście ubierają się według schematu:

MĘŻCZYŹNI:
·   biała koszula (jak najbardziej klasyczna) – czarna kamizelka
·   czarne spodnie – garniturowe
·   buty – czarne

KOBIETY:
·   kolorowe spódnice (kwiaty albo jeden kolor) – czerwone, białe, rzadziej- zielone / niebieskie – pół łydki, nie plisowane, marszczone
·   bluzki – jak foto, delikatne wzory, jasne, nie jednolite,
·   biżuteria – kołnierzyki foto,
·   kolczyki podkówki – srebro
·   buty – półbuty, na delikatnym obcasie, kolor?

OSOBY:

1. Pan Młody – Szymon Mizera
2. Panna Młoda – Kasia Wesołowska
3. Tata Pana Młodego – Kazimierz Mizera
4. Mama Pana Młodego – Janina Mizera
5. Mama Panny Młodej – Bożena Wesołowska
6. Babcia Panny Młodej -? ?
7. Tata Pana Młodej – Marek Wesołowski
8. Ojciec Chrzestny – Rychu Piotrowski
9. Brat Pana Młodego / osoba szanowana we wsi – Jarosław Mizera
10. Siostra Panny Młodej – Ada Wesołowska
11. Starosta–MironJagnieski
12. Starościna młoda żona – Mironowa
13. Starościna starsza – kobieta z Warty
14. Drużba 1 – osoba z Watry
15. Drużba 2 – osoba z Watry
16. Drużka1-osobazWatry
17. Drużka2-osobazWatry
18. Babcia Pana Młodego – Jadwiga Parecka
19. Zespół Warty – śpiewają, tańczą, itd. we wszystkich tego wymagających (goście)
20. ZespółSyrba–orkiestraweselna
21. 30 osób przebranych na ludowo – goście (prawdziwi goście Kasia i Szymona)

OPIS POSTACI:

Rodzina Pana Młodego mieszka w mieście, ale babcia ma chatę na wsi. W tej chacie będzie wesele, po kościele. Przed kościołem akcja dzieje w domu u Panny Młodej. Rodzina ta mieszka na wsi.

.

1 SCENA – posłowie

Udanie się pana młodego + 2 osoby (wujek Rychu – ojciec chrzestny, Jarek – szanowany sąsiad i brat) do domu Panny Młodej (w domu mama / tata / siostra/ babcia)

Nie ma picia i jedzenia przed dogadaniem / po zgodzie jest wyjęcie wódki i ogórków

[Kiedy młodzi chcieli zawrzeć związek małżeński musieli uzyskać zgodę rodziców. Mając ich akceptację kandydat na pana młodego brał dwóch, zazwyczaj szanowanych w środowisku mężczyzn, np. ojca chrzestnego i dobrego sąsiada i udawał się z nimi do domu swej wybranki „na słowo”. Rozmowa rozpoczynała się w zasadzie od zapytania czy gospodarze mają na sprzedaż, jaką jałówkę. Padała wówczas twierdząca odpowiedź i wtedy przybysze wypytywali o zalety panny, jej wiano, zachwalali kandydata na męża i wstępnie ustalali termin wesela. Odbywało się to w trakcie poczęstunku. Młody przynosił ze sobą trunek.]

LOKALIZACJA: Dom Panny Młodej ( kuchnia i przed domem) (ważny tutaj wystrój domu) REKWIZYTY: stół i ławy / butelka wódki / ogórki kiszone w glinianym pojemniku – bez talerzyków OSOBY: mama, tata, siostra, babcia – panny m., panna młoda, pan młody, ojciec chrzestny, brat pana m. DIALOGI:

.
2 SCENA- szepty po wsi

Szepty po wsi (3 scenki !!!) – (zamiast sceny w kościele, szepty po wsi, o tym, że jeszcze „młodzi o nie spadli z ambony” – czyli, że jeszcze nie ogłoszono ślubu w kościele

DIALOGI:

LOKALIZACJA: Skansen – plany ogóle – 3 róże miejsca
OSOBY: 6 osób z WATRY
REKWIZYTY: brak – albo jakieś rzeczy codziennego użytku ze skansenu (np. koszyk, tarka)

.

3 SCENA – rozmowa rodziców (ustalanie szczegółów wesela)

Rozmowa rodziców (prawdziwi rodzice / rozmowa o tym gdzie wesele i co na nim będzie – opis tradycji)

(wchodzą / witają się / rozmawiają)

[Dawniej po ślubie wszyscy goście bawili się u panny młodej, jedli obiad, śpiewali, tańczyli, a wieczorem następowała uroczysta przeprowadzka do pana młodego, gdzie wesele trwało dalej. Obecnie większość wesel odbywa się tylko w jednym domu, albo u panny młodej, albo u pana młodego. Zdarzają się jeszcze i takie, gdzie obiad jest u panny młodej, a wieczorem u pana młodego.]

LOKALIZACJA: Dom Panny M.
OSOBY: mama i tata Pana M. | mama i tata Panny M. | brat Pana M. | Babcia Pana M. – strażnik tradycji, większość dialogów
REKWIZYTY: może jakieś naczynia – dzbanek / szklanki | kwiaty na stole? | fotografia??? – do ustalenia
DIALOGI: wszystkie punkty wesela
.

5 SCENA – ubieranie drużek i drużbów

Ubieranie 2 drużbów i 2 drużek w domu panny młodej. Wszyscy są już przebrani. Drużki przypinają drużbą białe kokardy i w podzięce dostają słodycze.

[W piątek wieczorem ma miejsce „ubieranie drużbów”. Do domu panny młodej przychodzą drużby i drużki. Drużki ubierają drużbów, tzn. drużka swojemu drużbie przypina kistkę (białą kokardę) z mirtem. Od tej pory drużki i drużby będą służyć młodym. – piątek wieczór.]

LOKALIZACJA: dom Panny Młodej – izba
OSOBY: 2 drużki, 2 drużbów
REKWIZYTY: komplet strojów dla drużbów i drużek, słodycze x 2 pakunki, białe kokardy x 2, mitr x 2 DIALOGI: Może jakaś piosenka / Może piosenka z offu.

.

6 SCENA – pytania na wesele (dwie analogiczne sceny)

Pytanie na wesele (drużbowie z Watra). Dwie wizyty – u starosty, – u drużki. Dwie sceny, wersja z piosenką dla drużki i dla starosty.

[W sobotę rano drużby zaczynają „pytać na wesele”. Chodząc od domu do domu śpiewają: „Ej drużbiczka, drużba (…) Za stołem schowana.” Kiedy drużbowie wejdą do mieszkania, to zaczynają prosić na wesele czyli „zwać”. W tym celu stoją, trzymając kapelusze w ręku, mówią: „Moi mili ludkowie, Kazali num zwać (…) na wieczrze do młodego. Prichodźcie jak wasza łaska. (…)” Wszyscy gospodarze proszeni na wesele, dają drużbom „wysłużkę” (pieniądze), w domu starostów i drużek, czyli tzw. szarży, drużby częstują „gariołką”. Po wejściu do domu drużbowie zaproszeni przez domowników siadają, by za chwilę wstać i wygłosić formułę, zapraszając w ten sposób na wesele. Następnie znów na krótko siadają, po czym wychodzą.]

AKTORZY: 2 drużbowie, 2 drużki, starosta, starościna młoda
MIEJSCE: Skansen dwa domy – Dom starosty i Dom drużki
REKWIZYTY: kapelusz, stroje, pieniądze, butelka wódki, 6 szklanek, tradycyjny wystrój domu

.

7 SCENA – ubieranie Panny Młodej

Ubieranie Panny Młodej. Przypinanie kokardy, mitry, nakładanie wianka + śpiew. Scena kończy się schowaniem Panny Młodej w jakiś innym pomieszczeniu.

[W niedzielę rano odbywa się ubieranie młodych. Towarzyszą jej drużki, sąsiadki, koleżanki, matka zaplata jej warkocze. Zebrane osoby śpiewają:
„Mamiczko, mamiczko zaplić mnie drobuczko,
Bo jo cie odejdę w niedziele raniuczko.

W niedziele raniuczko jak wyjdzie słoneczko, Mamiczko, mamiczko zaplić mnie drobuczko. Mamka zaplatała żałośnie płakała,
Boże mój, Panie mój, czegoh się doczekała. Mamko moja mamko, sierco mi się zamkło,
Dajcie mi kluczyczek z tych waszych ronczyczek.”]

LOKALIZACJA: Dom Panny M. – izba
OSOBY: Panna M., mama Panny Młodej dwie drużki, Oliwka i Wera – koleżanki, starościna z Watry,
REKWIZYTY: kompletny strój Panny M. stroje dla pozostałych osób, kokardy Panny M, mirta, wianek DIALOGI: piosenka – śpiewają koleżanki Kasi, Kasia i drużki z Watry

.

10 SCENA – błogosławieństwo

[Teraz rodzice młodych, czyli „swadziebni” siadają na ławie, młoda para klęka przed nimi na kolana i się „odpytuje”/ powtarza za kimś dorosłym następujący tekst:
„Prosimy was mamko i was tatku, i was barcia i siostry,
i was sumsiady bliscy i dalecy, i was ludzie dobri,

abyście nam odpuścili co my was kiedy nazgniwali i złym słowem naruszyli. Odpuście nam.”
Wszyscy odpowidają:
„Naj wum Pan Bód odpuści.”

Rodzice błogosławią młodych chlebem i solą, obejmują swe dzieci i całują.]

LOKALIZACJA: jak poprzedniej scenie
OSOBY: rodzice Państwa Młodych, Państwo Młodzi, jedna osoba z Watry REKWIZYTY: kołacz, sól
DIALOGI: jak w oryginale

.

11 SCENA – żegnanie / płakanie

[Młodzi żegnają się z rodzeństwem, koleżankami, sąsiadami. Ogólny płacz. Zebrani śpiewają: „Szumiała liszczyna kiej sie rozwijałą,
Płakała dziweczka kiej się wydawała.
Nie szum ty liszczyno i nie rozwijaj się,

Nie placz ty dziweczko i nie wydawaj się. Szumiała liszczyna, eszcze szumieć będzie. Płakała dziweczka, eszcze płakać bydzie.”]

LOKALIZACJA: Dom Panny Młodej izba śpiew i potem przed chatą
OSOBY: grupa aktorów z Watry przemieszane (4-5 os.), koleżanki Panny Młodej, Przebranych Gości (3-5 os.), Państwo Młodzi
REKWIZYTY: chusteczki z materiału do płaczu DIALOGI: śpiew – zespół Watra

.

12 SCENA – formowanie się orszaku

Orkiestra czeka przed domem, zaczyna grać marsza, ja się skończy śpiew – grają tylko przed chatą, widać ich okna

[Formuje się orszak weselny. Najpierw idzie panna młoda, prowadzona przez drużbów, za nią pan młody w towarzystwie drużek, za nimi starostowie i pozostali goście. Kiedy wychodzą z domu jakaś starsza kobieta z rodziny kropi wodą święconą, inna rozrzuca ziarna pszenicy na szczęście? Wszyscy łapią te ziarna i oddają młodej. Ona zawiązuje je w chusteczkę do nosa. Młodzi udają się do Kościoła.]

LOKALIZACJA: przed chatą Panny M.
OSOBY: Państwo Młodzi, drużbowie i drużki, Starostowie, większość przebranych gości, 2 Kobieta z Watry – do rzucania ziarna, do kropienia wodą, orkiestra SYRBA
REKWIZYTY: ‘woda święcona’ w naczyniu, ziarno pszenicy, chusteczka z materiału do nosa, wszystkie ozdoby pary młodej i drużbów,
DIALOGI: tylko muzyka, koniec pieśni z poprzedniej sceny, potem tylko muzyka OSOBY: śpiew – zespół Warta

.

**ŚLUB ***

.

13 SCENA – rodzice Państwa Młodych wracają

Rodzice Panny Młodej wracają wcześniej do domu – EWENTUALNIE

[Rodzice młodych przychodzą wcześniej do domu. Zamykają drzwi przez orszakiem.]

LOKALIZACJA: chata i przed chatą babci Pana M. OSOBY: Rodzice Pana Młodego
REKWIZYTY: brak
DIALOGI: brak

.

14 SCENA – powrót z kościoła

Powrót orszaku całego – także dalsze plany – orkiestra gra. Potem dochodzą do domu weselnego i zaczynają śpiewać.

[Orszak powracają już w innym porządku. W pierwszej parze młodzi małżonkowie, za nimi drużki z drużbami, starostowie i goście. Przybyli muszą się „przipytować” śpiewem:
„Puście że nas puście, z pieca na czeluście,
Jak nas nie puścicie to nos pomrozicie.

Puście, że nas puście nowotnia rodzina,
Z daleka ideme, straśnie num je zimno.
Bo my som nie Turki ani nie Tatary, Abyście przed nami dźwirze zapirali.
Wy swadziebna mamko otwierajcie wrota, Wiedeme wum zińcia ze szczyrego złota. Wy swadziebna mamko zaśielajcie progi, Wiedeme niewiastę, połamie se nogi.”

Jak długo nie otwierają, dodają złośliwie: „Wy swadziebna mamko uciekajcie w nocy, Wiedeme niewaste, wypiecze wum oczy.”]

LOKALIZACJA: plener skansen, przed domem weselnym, dom weselny OSOBY: wszystkie osoby z orszaku – bez rodziców
REKWIZYTY: brak | wszystko, co młodzi i weselnicy powinni mieć przy sobie DIALOGI: muzyka – Syrba , śpiew – Watra

.

15 SCENA – otwarcie drzwi – wpuszczenie Państwa Młodych i orszaku do izby weselnej

[Drzwi zostają otwarte. Młodzi są witani kołaczem i solą. Teściowa pyta młodą:, Co wolisz – chleb, sól czy pana młodego? Młoda odpowiada – i sól i chleb, i pana młodego, aby zarobił na niego. Teraz młoda zadaje swej teściowej pytanie: czy prijmijcie mnie za niewiastę? Teściowa odpowiada: prijmim, prijmim, ale musisz być potrebna i robotna. Panna młoda wręcza swej teściowej prezent – chustkę, a teściowi koszulę.]

LOKALIZACJA: przed domem i w domu weselnym
OSOBY: rodzice wszyscy, Pan i Panna Młoda / w tle cały orszak
REKWIZYTY: sól i kołacz, dwa pakunki (biały papier, kokardka z materiału) (duży i mały), w tle stół z pierwszym
DIALOGI:

.

18 SCENA – podawanie do stołu / wesele

[Kucharka podaje do stołu jadło, ojcowie roznoszą trunki, częstują, goście jedzą i piją. Kiedy muzykanci przestają grać, grupka gości śpiewa:
„Zagrajcie, zagrajcie huśle jaworowe,
Naj se zatańcuje dziwcze sumsiadowe.

Dziweczka kunała, eszcze się pytała,
Czy na tamtym świecie bydzie tańcowała.”

Inna grupa, złożona z młodych mężczyzn śpiewa: „Szuhajku kalino na co ci się żynił,

Eszcze ci pasował z gumbiczkami rimiń. Z gumbiczkami rimiń, kisteczka zieluno, Szuhajku kalino, na co ci je żona.”

Kobiety odśpiewują mężczyznom: „Nie bój się ty Kasiu morowego głodu, Janko ci posadzi zaguneczek bobu. Zaguneczek bobu, na drugim kapusty, Bydziesz miała co jeść bez całe zapusty.”

Mężczyźni dodają:
„Jak jech był parobkiem popod nieboch lotoł, Jak jech się ożynił ciapkom kyrpcy łotoł.”]

LOKALIZACJA: Izba Weselna
OSOBY: śpiewają ludzie z Watry, usługują: kucharka i dwie pomocnice (wybrać z Przebranych Gości), ojcowie Państwa M., drużbowie, reszta siedzi jak w poprzedniej scenie, orkiestra
REKWIZYTY: wnoszone potrawy w naczyniach (ciasto – strudle, pączki – pampuszki, mięso – kurak, wieprz, gołąbki, galareta, wódka – gliniaki / albo zwykle butelki, rosół z makaronem, kompot) + to, co było na stole wcześniej
DIALOGI: śpiewy jak w oryginalnym scenariuszu – Watra, / kiedy śpiewy milkną gra orkiestra gra – Syrba

.

19 SCENA – tańce / wesele

Orkiestra gra. Watra tańczy ludowo. Ludzie tańczą jak umieją. Pani Parecka rozpisze, dokładnie tańce w konkretnej kolejności.

[Wesele toczy się dalej. Muzykanty grają takie tańce jak: harkan, kosa, zajuneczek, cioban, kundziela, syrba, hora. Goście tańczą, częstują się, śpiewają. Drużbowie nie siedzą w zasadzie przy stole, są do dyspozycji kucharki i starosty. Podają potrawy do stołu.]

LOKALIZACJA: Izba Weselna
OSOBY: goście z poprzednich scen, inni przebrani goście, zespół Warta tańczy, orkiestra gra REKWIZYTY: zastawiony stół, jedzenie
DIALOGI: muzyka- Syrba / śpiewy – Watra

.

20 SCENA – kucharka

Scena jak w oryginalnym scenariuszu, ale kaszy próbuje tylko starosta.

[W pewnym momencie starosta woła, żeby drużbowie przynieśli kaszę. Drużbowie wychodzą po nią, a goście śpiewają:

„Chto te kasze, chto te kasze, chto te kasze stroił, Wołoszczyczek, nieboszczyczek do ni kozy doił. Za górami, za lasami, tam je dobra pasza,
Nie banujcie ludzie dobri, że je riodka kasza. Groszek się num nie urodził, same łopateczki,

Ni możem się domiłować swoji galaneczki. Ani się ji domiłować, ani się ji doczekać, Prze mniłości do miłości, jako mi ją dostać.”

W trakcie tej śpiewki drużbowie przynoszą kaszę, goście kosztują, ale nie są zadowoleni. Stwierdzają, że nie jest smaczna — . Starosta każe drużbom przyprowadzić kucharkę. Podczas śpiewu starosta chodzi wśród gości ze szklaną/pucharkiem/, do której wrzucają monety. Jest to wynagrodzenie dla kucharki.

Wchodzi kucharka. Jej zapaska ma duże wypalone dziury. Proszą, by goście ją wspomogli, bo poniosła straty. Spaliła jej się zapaska i musi kupić nową. Starosta daje jej zebrane pieniądze, ale żąda od niej poczęstunku. Kucharka wyjmuje z przewieszonej przez ramię torby gliniak z trunkiem i dużą szklanicę, częstuje starostę, który z oburzeniem stwierdza, że nie dziwi go już ani niesmaczna kasza, ani spalona zapaska, skoro z takiej szklanicy sobie popijała podczas przygotowania potraw. Kucharka dziękuje gościom, że ją wspomogli finansowo. Orkiestra gra marsza, kucharka tańcząc odchodzi do swojej pracy. Drużbowie ją odprowadzają.]

LOKALIZACJA: Izba Weselna
OSOBY: starosta, kucharka, drużbowie i drużki, zespół Warta – śpiewa,
REKWIZYTY: wypalony fartuszek kucharki, gliniak / torba JP / szklanica , pojemnik (szklanka,puchar) na pieniążki, pieniążki, kasza w naczyniu, zastawiony stół,
OSOBY: Starosta, kucharka, drużbowie / muzyka cichnie
ŚPIEW – zespół Watra jako goście

.

21 SCENA – zaśpiew kolejny / wesele

[Wesele toczy się dalej. Ktoś zaczyna śpiewać, dołączają się inni: „Zabawme się ludzie w wojciechowej budzie,
Wojciech se pomyśli, po goriełke pojedzie.
Zabawme się ludzie w wojciechowej budzie,

jak się buda zwali, to pójdziem dali.” W innym rogu stołu śpiewają:

„Hoja, hoja, mamko moja,
nie dajcie mnie za kowola.
U kowola, siwa brioda,
a jo piekna jak jagoda.
Hoja, hoja, mamko moja,
nie dajcie mnie za złodzieja,
złodziej kradzie, eszcze bydzie, a mnie mamko gańba bydzie.”]

LOKALIZACJA: Izba Weselna / lub przed Domem Weselnym OSOBY: Watra śpiewa, reszta przebranych gości, orkiestra w tle REKWIZYTY: brak,
DIALOGI: śpiew – Watra
DIALOG DLA KUCHARKI mówi / dostaje kasę / wyjmuje trunek / starosta się już nie dziwi / starosta pije z kucharką / dziękuję kucharka / marsz / kucharka odchodzi z drużbami

.

22 SCENA – „dulci puchar

[Podczas wieczerzy w domu pana młodego był tzw. „dulci puchar”/słodkie piwo/. Starosta zapraszał wszystkich na słodkie piwo. Młodzi wstają i cały czas stoją. Bliska rodzina podchodzi do młodych i daje im dary lub pieniądze. Młodzi każdemu dziękują, starosta częstuje piwem, a swadziebna kołaczem. Dalsza rodzina, sąsiedzi i pozostali goście pozostają na swoich miejscach. Do każdego gościa podchodzi starosta z talerzem, gość kładzie na talerz to, co ofiaruje młodym. Starosta zanosi młodym informując, kto jest ofiarodawcą. Młodzi dziękują skinieniem głowy.]

LOKALIZACJA: Izba Weselna
OSOBY: Starosta, Państwo Młodzi, wybrani Przebrani Goście – którzy będą dawać prezenty, orkiestra w tle
REKWIZYTY: puchar z piwem, kołacze, kubki, talerz (taca), pieniądze, cztery podarunki (zawiniątka, tarka, żelazko)
DIALOGI: dla starosty

.

23 SCENA – podliczanie darów Raczej robimy tylko ogłoszenie starosty wyników liczenia darów…

[Kiedy wszyscy złożą już prezenty i pieniądze i zostaną poczęstowani piwem i kołaczem, orkiestra gra, goście tańczą, to młodzi ze starościnami wychodzą do innego pomieszczenia, liczą pieniądze oceniają wartość darów. Po ich powrocie znów zabiera głos starosta, ogłasza ile zebrali w gotówce i darach, dziękuje wszystkim, młodzi również dziękują i na cześć gości muzakanci grają „sto lat”.]

LOKALIZACJA: Izba Weselna, druga izba ???
OSOBY: Starosta, starościna, Państwo Młodzi, wybrani Przebrani Goście, – którzy będą dawać prezenty, REKWIZYTY: prezenty z poprzedniej sceny
DIALOGI: dla starosty i Państwa Młodych

.

24 SCENA – piosenka / Państwo Młodzi tańczą TANIEC ANIELA

Kobiety z Watry śpiewają, potem orkiestra gra i państwo młodzi tańczą TANIEC ANIELA

[Goście weselni znów tańczą, jedzą, piją i śpiewają: Kobiety:
„Daliście mnie mamko za góry za lasy,
Abych nie chodziła do kumory waszyj.

Daliście mnie mamko za horiczkę, za las,
A jo nie zastówka, nie prilecim do was. Mamko, moja mamko, moje słodkie jabłko, Jak nojdali zajdem, słodszego nie nojdem. Wy moja mamiczko zdrowi zostawojcie,
Jak mi tam źle bydzie, za mnie pamintojcie.”]

LOKALIZACJA: Izba Weselna
OSOBY: goście, Państwo Młodzi, wybrani Przebrani Goście i zespół Watra, orkiestra gra Taniec Aniela REKWIZYTY: brak
DIALOGI: brak, śpiew – zespół Warta

.

25 SCENA – oczepiny

[Tak wśród ogólnej zabawy zbliżał się moment oczepin. Starosta wołał: „Drużby! Donieście putnie i poduszkę, bo bydeme młode czepić”.

Na środku izby stawiano wiadro dnem do góry, na to dno poduszkę, na niej siadała młoda. Starościny zdejmowały jej z głowy wianek, wszyscy młodzi goście i starsze kobiety otaczali młodych półkolem/młody stał obok młodej/ i śpiewali:

„Czemu nie oriesz, czemu nie siejesz,
Czy ci wołki zachoriały, czy co ni możesz. Orołby się i siołoby się.
Aby dziwcze poganiało, nie dbałoby się.”

W tym czasie zdjęto już wianek, a młody próbował założyć swej żonie chustkę, którą ona dwukrotnie ściągała z głowy. Dopiero za trzecim razem dała się zaczepić. Mając chustkę na głowie, siedząc dalej na wiadrze, zdjęła młodemu przypiętą do boku kokardkę z mirtem, bo on też przestał być kawalerem. Zebrani śpiewają dalej:
„Czerwona róża biało rozkwita,
Wczoraj byłaś młoda pani, dzisiaj kobieta.
Oj wy starościny coście porobiły,
Z młodego dziwciacka babsko ście zrobiły.
Teraz dziweczko, teraz płacz,
Nie chciałaś swojej mamki posłuchać.
Priedałaś siwe wołki i krowe,
Kupiłaś tyrcy fyrcy na głowe.”

Teraz pan młody musi podnieść swą żonę na znak, że ją wykarmi. Udaje mu się to również dopiero za trzecim razem. Orkiestra gra, młodzi wraz z gości tańczą. Starościna chwyta poduszkę, na której siedziała młoda i bije sią wszystkich, którzy są stanu wolnego, by jak najszybciej się pożenili.]

LOKALIZACJA: Izba Weselna
OSOBY: goście w tle, starosta i starościna, Państwo Młodzi, wybrani Przebrani Goście i zespół Watra – do śpiewania, orkiestra gra na koniec sceny
REKWIZYTY: poduszka, biała poszewka, chusta kolorowa, wianek, kista, widaro
DIALOGI: Starosta wołał: „Drużby! Donieście putnie i poduszkę, bo bydeme młode czepić”. ŚPIEW – zespół Watra

.

26 SCENA – Młodzi tańczą Polkę Glazir

Młodzi tańczą ‘polkę glazir’ razem z dwoma parami z Watry | orkiestra gra | reszta gości bawi się

LOKALIZACJA: Izba Weselna
OSOBY: goście w tle, Państwo Młodzi, 2 pary tancerzy w Watry, orkiestra gra Polskę Glazir REKWIZYTY: brak, izba taneczna i goście w tle
DIALOGI: orkiestra gra – Syrba

.

27 SCENA – rozdawanie kołaczy gościom wychodzącym

Matki Państwa M. rozdają kołacze wychodzącym gościom.

[Po oczepinach goście powoli zaczynali się rozchodzić do domów, by w poniedziałek, po południu spotkać się na poprawinach. Matki młodych pilnowałyby żadna kobieta nie poszła do domu bez kołacza/kawałek kołacza weselnego i inne rodzaje ciasta.]

LOKALIZACJA: Izba Weselna drzwi oraz brama wyjściowa
OSOBY: goście w tle, matki Państwa Młodych, wybrani Przebrani Goście, – którzy będą wychodzić, orkiestra gra w tle (także na dworze)
REKWIZYTY: kołacze opakowane w materiały
DIALOGI: może jedna z mam powiedzieć coś o tym, że żaden gość bez kołacza nie wyjdzie.

.

28 SCENA – ‘pijacka piosenka’

[Ci, którzy zostawali na weselu, bawili się często do białego rana. (…)
Gdy zbliżał się już ranek, a w głowach coraz bardziej zaczynało szumieć, mężczyźni śpiewali: „Pijak jo jech, pijak, wielkie pijoczysko,
A jo nic nie pijem, jacy goriołczysko.
Pijoł jo jech, pijoł, eszcze pić bydem,
Czegoch się nauczył, tego nie zabydem.”

Aby uciąć ten ciąg „pijackich” śpiewek, włączają się kobiety: „Aby jo wiedziała, gdzie mój miły pije,
To bych mu zaniesła w szafliczku pomyje.
W szafliczku pomyje, w miseczce otręby,
Aby se wypłukał po goriołce zymby.”]

LOKALIZACJA: Izba Weselna / przed chatą
OSOBY: ‘pijani goście’ w tle, grupa kobiet i mężczyzn z Watry – śpiewają REKWIZYTY: brak
DIALOGI: śpiew – zespół Watra

.

29 SCENA – ZAKOŃCZENIE

Ostania piosenka dla tle gasnącego Wesela + komentarz z offu / może archiwalne zdjęcia

[I tak powoli wesele dobiegało końca. Goście się rozchodzili, rozjeżdżali do domów, by za kilka godzin wrócić na poprawiny i znów się bawić. Na poprawinach nie było już prawdziwej pary młodej, oni byli już gospodarzami i usługiwali gościom. Ich miejsce „w kunciku” zajmowała para przebierańców. Mężczyzna przebierał się za pannę młodą, a jakaś starsza kobieta za pana młodego. I zabawa trwała dalej. „Młodzi” musieli, tak jak podczas wesela prawdziwi młodzi, „słodzić” wódkę, czyli całować się. Goście śpiewali: „Młoda temu winna, pocałować go powinna”.

Kiedy poprawiny kończyły się, gościem śpiewali: „Co to za wiesiele,

Kiedy jacy dwa dni. Aby było tydzień, To by było ładni.”]

LOKALIZACJA: Izba Weselna / przed chatą
OSOBY: ‘pijani goście’ w tle, komentujący z offu, osoba z Watry – śpiewająca ostatnią pieśń REKWIZYTY: brak
DIALOGI: komentarz – tx jak w oryginalnym scenariuszu, śpiew – zespół Watry